-----------------------------------------------------------------------
Amsterdam Houdt van Wiji Thukul, maar YUSRIL "HATE THEM" - de Nederlanders.
Source: Kolom IBRAHIM ISA, 25 oktober 2003
De sfeer was een en al blijdschap, door het aanschouwen van de videofilm (de bovengenoemde film van Tinuk Yampolsky), waarin te zien hoe Wiji zijn gedichten voordroeg, met de blik in zijn ogen die leken of ze vuur spuwen, terwijl zijn stem luid de
onrecht ten strijd ging en de overheid terecht stelde.
Om zijn scherpe gedichten die geen genade kennen bekend te kunnen maken onder het volk, aarzelde Wiji niet om het in de vorm van "straat-zingen" te overbrengen.
Door zijn opstandige houding ten opzichte van de overheid, is Wiji uiteindelijk het trieste lot getroffen van een VERMISTE PERSOON, ongeveer in dezelfde periode als van de verdwijning van een aantal PRD ( Partai Rakyat Demokrasi = Democratische Volks Partij }activisten die ontvoerd werden door Tim Mawar van de Kopasus ( Komando Pasukan Khusus = Speciale Troepen ).
Men zult nieuwsgierig zijn: wie waren de aanwezigen op die avond? Er waren oudere- , middelbare- en jongere mensen aanwezig. In iedere geval waren grotendeels Indonesiërs die van de Indonesische cultuur houden, die heimwee hebben in gerechtigheid en die van de gedichten van Wiji Thukul houden.
Er waren Molukkers, Minangkabauwers, Javanen, Sundanesen, Manadonesen, Batakkers, Bengkulunesen, een leider van Serikat Nelayan Bengkulu ( Vereniging
Vissers Bengkulu ), iemand van de Stichting Indonesia Media, een paar van de organisatie PERSAUDARAAN Amsterdam, Utrecht, Zeist, een paar van de Stichting SAPULIDI, een paar van de Stichting Azië Studies, van Onderzoek en Informatie uit
Rotterdam, en nog veel meer.
Vanzelfsprekend ook een aantal vrienden van het INDONESIA HOUSE en van de Stichting Wertheim, en de organisatoren van de MALAM WIJI THUKUL zelf.
Mocht ik iemand vergeten ben om te noemen, mijn excuses hiervoor.
Natuurlijk waren er ook een behoorlijk aantal van de Belanda Bule's (de Blanke Nederlanders). Er waren een paar van de beheerder van de Stichting Wertheim, er waren de dochters van Professor Wertheim, Auke van den Berg van de Rozenberg Publishers Amsterdam was ook aanwezig, de uitgever van de tweede editie 2003 van de Wiji Thukul gedichten bundel.
Ook was op die avond te zien de vertegenwoordiger van het KITLV te Jakarta, Jaap Erkelens, een Indonesië kenner en liefhebber, die al bijna dertig jaar lang heeft gewerkt in Indonesië.
Ook Joop Morrien heeft gehoor gegeven op de uitnodiging, de schrijver van het boek INDONESIË LOS VAN NEDERLAND, een teken van steun vanuit de CPN voor Indonesia Merdeka.
Onder het genieten van het overheerlijk Indonesisch menu, klaar gemaakt door de dichter Heri Latief, dat 'tot en met' werd genuttigd met z'n allen, konden de aanwezigen luisteren naar gedichten die voorgedragen werden door een aantal gasten.
Onder andere ook het voordragen van een Nederlandse vertaling van een gedicht van Wiji door Agnes. Het gedicht had kennelijk diepe indruk gemaakt bij de Nederlander, gezien hun commentaren, zo mooi en krachtig was het, ondanks dat het in het Nederlands
werd voorgelezen.
Het is daarom geen wonder, toen er mij een opmerking ter ore kwam:
WIE ZEGT HET NOU OOK WEER, DAT NEDERLANDERS ALLEEN MAAR KRITIEK HEBBEN OP INDONESIË?
Ja, hoe zou dat komen, dat zo'n opmerking geuit wordt? Dacht ik. Maar natuurlijk. Was het niet, dat onlangs de uitingen van minister Yusril Ihza Mahendra, de leider van de Partij Bulan Bintang, die rumoer heeft veroorzaakt, met de woorden: "I hate them!", "Ik haat ze", met "ze" werd bedoeld de Nederlanders.
Volgens Yusril, hebben de Nederlanders altijd maar kritiek op Indonesië. Altijd proberen op bijvoorbeeld het gebied van de 'mensen rechten' in Indonesië fouten te bespeuren, en zo voort.
Het was zo, een journalist van het NOS Journaal (Nederlandse Publiek Televisie), heeft vragen gesteld die vrij 'cynisch' van karakter waren en mogelijk ook 'provocerend' waren, in verband met het plan die voorgesteld werd door Yusril's ministerie, het plan om de nieuwe wetten in te voeren in de plaats van de 'KUHP' (= Kitab Undang-undang Hukum Pidana), het Burgerlijk Wetboek.
Nu, het plan houdt in dat de nieuwe wetten zouden "kumpul kebo" ( de Indonesische benaming voor "samenwonen") van man en vrouw -- hier wordt bedoeld met ongetrouwde stellen -- juridisch vervolgen, dit geldt ook voor de relaties van homo paren, die bedreigd zouden worden door straffen.
De bovengenoemde Nederlandse journalist stelde vragen over het plan, of het niet in strijd is tegen de rechten van de mensen en een bemoeienis is in de privacy, plus nog z'n plan om de syariah Islam (Islamitisch Burgerlijke Wet) in te voeren in de Indonesische grondwet. Hoe zit dat?
In feite, waren de kritieken gericht op de plannen van Yusril's ministerie om de KUHP (Kitab Undang-undang Hukum Pidana = Burgerlijk Wetboek) te veranderen, niet alleen afkomstig van Nederland, de meeste waren juist afkomstig van de eigen Indonesische gemeenschap, incluis de Moslims zelf.
Zodoende, Yusril was ten zeerste geïrriteerd door al die vele kritieken, en werd kwaad, en ging alles door een kam scheren, en suggereerde dat alle Nederlanden zijn "tegen Indonesië".
En toen uitte "onze" minister, op een manier dat volgens de etiketten in de diplomatie "non ethisch" was, met andere woorden "boers" of "achterlijk".
Nu, zoals bekend is, leden van de VVD (een Liberalistisch getint partij van Nederland, die erg fanatiek het individualist van de kapitalisme verdedigde, en bekend is als de partij van de rijken) gaven meteen hun reactie op deze kwestie. Luid en duidelijk waren het via de kranten, televisie en andere media. Ze hebben namelijk geëist dat de Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken de Indonesische ambassadeur in Den Haag oproepen,
voor een"verklaring".
Zo ontstond de zogenaamde "storm in een glas water", zoals het uitgedrukt in een
Nederlandse volks gezegde. Een rumoer, net of een "Thaliban die z'n baard in de fik was".
Een "rumoer"die uiteindelijk ook weer over was gewaaid, nadat minister SBY (Susilo Bambang Yudoyono) van het ministerie van Politieke Coördinatie en Veiligheid een verklaring heeft gegeven, van "het was maar een kwestie van misverstand".
Van het incident "storm in een glas water" in de relatie tussen Indonesië en Nederland, kunnen wij opmaken dat afgezien het feit dat onze minister snel is getrapt op z'n tenen, ook is hij onwetend wat betreft de geschiedenis van de relaties tussen Indonesië en Nederland, in het bijzonder de relaties tussen het Nederlands en Indonesische volk. Een
relatie die doorweven is met gebeurtenissen die heel veel zegen over de solidariteit tussen die twee volkeren.
Iedereen weet over MULTATULI en zijn roman MAX HAVELAAR, hij was resident van Lebak , in Banten in de Nederlandse koloniale tijd, die later in handen van het Indonesische volk was gevallen.
Iedereen kent de naam Piet van Staveren, die niet vreesde voor gevangenisstraf door zijn regering, vanwege zijn weigering om oorlog te voeren tegen het Indonesische volk in de tijd van het Indonesisch verzetsstrijd tegen de Nederlander.
En wie kent de naam Haji Poncke Princen niet, die de Indonesische nationaliteit heeft genomen, en de eigen regering heeft "verraden" die op dat moment bezig was oorlog te voeren tegen het Indonesische volk, hij was "overgelopen" naar de TNI (Tentara Nasional Indonesia = Het Nationale Leger van Indonesië). En die later, tot het einde van zijn leven heeft toegewijd aan de strijd voor het universele rechten van de mensen in Indonesië.
Op deze manier heeft de WIJI THUKUL AVOND ons herinnerd aan de vriendschap en solidariteit die is ontstond tussen de twee volkeren, Nederlands en Indonesisch, ongeacht welke regering op het moment aan de macht was.
Graag zou ik mijn schrijven hiermee beëindigen, in verband met mijn voorbereidingen voor de reis morgen naar Essen, Duitsland, om deel te kunnen nemen aan de Tweede Europese Bijeenkomst (31 oktober - 2 november 2003).
No comments:
Post a Comment