CURRICULLUM VITAE

Even voorstellen: IBRAHIM ISA

12 november 2003.

Geboren: te Jakarta, 20 augustus 1930.

Tegenwoordig aktief als publisist. Sinds december 2002, Secretaris van het Bestuur Wertheim Stichting, Leiden.

Wonende: Te Amsterdam sinds 1986.

Opleiding: Autodidakt.

Ibrahim Isa is een politieke dissident. Begin 1966, staat zijn naam officieel in de zwartelijst van de Suharto regiem, als landsverrader. Zodoende kan hij en zijn familie onmogelijk terug naar Indonesïe. Hij wordt gebrandmerkt als "landsverrader" wegens zijn politieke overtuiging en zijn politieke oppositie tegen de diktatoriale anti-demokratische regiem van generaal Suharto. Met name toen hij voor en tijdens de Drie Kontinentale Konferentie (Azië -Afrika-Latijns Amerika)in Havana, Cuba (Januari 1966) optreedt als "de aanklager" tegen generaal Suharto’s bewind.

In die Conferentie heeft Ibrahim Isa, als voorzitter van de Indonesische Delegatie, voor het eerst, in een internationale coferentie , de Drie Continentale Conferentie, een uitgebreide toespraak gehouden. Hij vroeg de aandacht van de Conferentie en de internationale publieke opinie, op de ernstige situatie in Indonesïe, dat zich ontwikkelde na de mislukte militaire aktie van de jonge officieren van de 30 September Beweging. In een anti-kommunist en anti-Sukarno kampanje van generaal Suharto, waren er bijna een miljoen verdachte of vermeende communisten en supporters van President Sukarno garresteerd, gevangen genomen en verder vermoordt. In de Drie Continentale Conferentie heeft Ibrahim Isa een oproep gericht tot alle democraten en iedereen die de idealen van mensenrechten respecteren, om steun en solidariteit te bieden voor het Indonesische volk in de strijd tegen de tiranie van generaal Subarto.

In een ontmoeting tussen de Indonesische minister van justitie Yusril Izha Mahendra en Indonesïers die in het buitenland zijn gestrand, na de 30 September 1966 gebeurtenis, gehouden in de Indonesische ambasade te Den Haag, januari 2000, heeft Ibrahim Isa de nieuwe regering van Abdurrahman Wahid gevraagd om de zogenaamde TAP MPRS No XXV, 1966 (Besluit van de Voorlopige Volksassemblee, Nummer XXV, 1966, die de communistische partij en de marxistische-leninistische ideologie verbied) ongeldig te verklaren, omdat het in tegenstrijd is met de grondwet van Indonesïe.

Isa heeft de regering Wahid ook erom gevraagd om de burgelijke rechten van de slachtoffers van de Suharto regiem en hun families te rehabiliteren.

De slachtoffers en hun families waren tot nu toe polities en ekonomies gediskrimineerd. Ze mogen de baan van onderwijzers, overheidsambtenaar, rechter, poliie en leger niet bekleden omdat zij zonder process beschuldigd waren medeplichtig te zijn met de 30 september beweging.

In 1991 gezamenlijk met vrienden heeft hij de 'Stichting Azië Studies, Onderzoek en Informatie" opgericht.

Hij was scretaris van de Stichting Azië Stuies en is ook aktief bij Amnesty International in Amsterdam.

Sinds het begin van het jaar 1950, was hij geschiedenis leraar op een middelbare school. Hij was tevens secretaris-generaal van een nationale onderwijs instituut, namelijk de KRIS. Sinds 1959 was hij secretaris generaal van de Indonesische Organisatie voor het Afro-Aziatische Volks-Solidariteit, de OISRAA. In zamenwerking met de ministerie van buitenlandsezaken van Indonsïe, was Ibrahim Isa naar Cairo, Egypte, vertrokken, om daar in het Gezamenlijke Secretariat van de Afro-Aziatische Solidariteits Organisatie als vertegenwoordiger van Indonesia te fungeren.

In de jaren 60 was hij tevens secretaris van de Afro-Aziatische Fonds Comite’ te Conakry, Guinea. Isa was ook redacteur van een quaterly, de “Afro-Aziatische Magazine” die in de jaren 60 in Cairo werd gepubliceerd in drie talen, nameliijk Engels, Frans en Arabisch. Tussen 1950 en 1965 , was Ibrahim Isa meermalen naar het buitenland gereisd als vertegenwoordiger van Indonesie, in verschillende Afro-Aziatische conferenties, in de jeugd en in de werelds vredesbeweging. Hij was tevens adviseur van het Indonesische regering’s delegatie op verschillende non-alligned en Afro-Aziatische conferenties.

In de periode van hevige verangderingan in Indonesia (1998-2003) heeft Isa meer dan 300 politieke essays geschreven over de Reformatie en Demokratisatie beweging. Een boek bestaande uit een selectie van 43 politieke essays, “STEM VAN EEN BANNELING” is in 2002 in Jakarta verschenen. De tweede en derde selectie is in voorbereiding.

Isa is sinds een jaar of twee bezig zijn ervaring in de Afro-Azoatiche Solidariteits beweging the schrijven.

+++