*IBRAHIM ISA : (Teks asli, bahasa Indonesia, lihat lampiran)
----------------------------------------------------------
Amsterdam, 27 juni 2010 *
*
EEN ALLOCHTOON SCHOOLKIND EN EEN MOSLIMA MET HOOFDDOEK *
*
*<
Nicolaas Lyceum afgerond met sukses. Zij begon Bahasa Indonesia lessen
(een keer per week) bij haar opa te volgen, minder dan twee jaar
geleden. De resultaat is, naar mijn mening, geweldig>>*
* * *
Enige tijd geleden maakte ik iets mee wat mij compleet verraste. Maar
het was ook een ervaring waardoor ik trots werd op de allochtonen in
Nederland.
Dit verhaal heeft te maken met een allochtone schooljongen en een
Islamitische vrouw met hoofddoek. Volgens de gegevens van het CBS --
Centraal Bureau Statistiek -- worden de Nederlandse burgers verdeeld in
twee categorieën: burgers waarvan de ouders in Nederland geboren zijn
worden 'autochtoon' genoemd. De burgers waarvan minstens één van de
ouders in het buitenland geboren is, heten 'allochtoon'. Het kan gaan om
een blanke of een getinte immigrant. In Nederland is er racisme, een
antivreemdelingen houding, met name jegens gekleurde vreemdelingen en
moslims. Sommigen maken veel onderscheid tussen autochtoon en allochtoon.
Hierover zijn vaak hevige debatten, maar hoe kan het ook anders? De
burgers worden nou eenmaal zo verdeeld in twee groepen. Zij die zogezegd
'origineler' zijn, heten autochtoon. Zij zijn van mening dat zij meer
recht hebben op wonen in Nederland, omdat zij 'inheems' zijn. Maar aan
de andere kant kan gezegd worden: "Als het zo geformuleerd wordt, hoe
zit het dan met koningin Beatrix, van het koninkrijk der Nederlanden?
Volgens deze categorisering wordt Beatrix ingedeeld bij 'allochtoon'. Is
het niet dat haar vader, prins Bernhard, van afkomst een Duits burger
is? Of neem de echtgenoot van koningin Beatrix, wijlen prins Claus,
geboren in Duitsland. En dan is ook nog de kroonprins, prins
Willem-Alexander, getrouwd met een Argentijnse. Tja, in welke categorie
horen nu de dochters van de kroonprins en zijn vrouw Maxima? Allochtoon
of autochtoon?"
Wat een gedoe! Door toedoen van het CBS hebben wij nu verschillende
bevolkingscategorieën. Misschien was dit niet de bedoeling. Deze manier
van verdelen diende slechts voor administratieve doeleinden.
Nu gaan wij niet debatteren over wat allochtoon en autochtoon is, over
of het juist is dat autochtonen meer recht hebben op Nederlandse grond.
We gaan het niet hebben over of de allochtonen beschouwd worden als
minder dan autochtonen, zoals de zogenaamde 'non-pri's in Indonesië
tijdens de Orba periode.
Maar nee, we gaan nu niet verder discussiëren over deze zaak. Wellicht
de volgende keer!
Ik ga verder met mijn eigen verhaal.
Die ochtend was het helder weer; de zon scheen aangenaam en er was een
zacht briesje, geen wolken te bekennen. 'Ideaal weer om te fietsen',
dacht ik. Die dag had ik een afspraak bij de tandarts. De
tandartskliniek is niet ver weg van mijn huis, dus ik kon fietsen of de
bus nemen. Ik besloot om te gaan fietsen, de gezonde optie. Ooit zei
mijn dokter tegen mij, als bijna tachtigjarige: 'Twijfelt u tussen de
auto of het openbaar vervoer, kies dan de tweede. Als U nog kunt fietsen
is dat nog beter en lopen is ideaal.'
Dus ik stapte op de fiets en kwam aan bij een kruising. Daar stond het
stoplicht voor mij op rood, dus moest ik stoppen en afstappen.
Normaliter zwaai ik dan mijn been achterlangs om af te stappen; ik rijdt
op een herenfiets. Maar deze keer ging het afstappen van de fiets iets
anders. Toen ik de fiets afremde, gleed ik al naar voren zonder dat ik
mijn been kon optillen. Mijn kruis belandde op de stang, mijn voeten
bereikten de grond maar net. Oh help, ik stond niet stabiel en voor ik
het wist...viel ik voorover! Het ging door mijn hoofd dat deze bijna
tachtigjarige lichaam inderdaad niet meer is, wat het was. Ik ben al een
senior! Hoe durf je nou nog te fietsen! Eigenlijk kan ik nog prima
fietsen, ik had slechts een beetje pech.
Ik viel helemaal voorover op de grond. Ik had nog geluk, dat ik geen arm
of been gebroken had. Dat vind ik nou typisch Indonesisch: je valt met
je fiets op de grond en nog voel je dat je geluk hebt, want je bent niet
gewond geraakt!
Maar ik kon niet gemakkelijk opstaan, ik zat nog op de grond en toen
gebeurde iets wat ik niet had verwacht. Toevallig stond er een
allochtoon schoolkind bij het stoplicht te wachten en hij reageerde
meteen. De jongen greep mijn arm en probeerde mij op te tillen. Het
lukte hem niet; ik weeg ongeveer 75 kg en de jongen was ongeveer 11 jaar
oud. Maar de snelheid waarmee hij reageerde was verwonderlijk. Hij
vroeg: 'Gaat het, meneer? Heeft U iets, meneer?' Maar opstaan lukte ons
niet.
Het volgende verraste mij nog meer: een moslima met hoofddoek, een
Marokkaanse, zag dat het kind mij niet kon optillen en greep
onmiddellijk mijn andere arm. 'Gaat het wel, meneer?' vroeg ze, terwijl
ze me hielp met opstaan. Deze twee mensen, een allochtoon schoolkind en
een moslima met hoofddoek, hielpen mij met z'n tweeën omhoog. 'Hartelijk
dank, hartelijk dank', zei ik. Nu kon ik weer opstaan en mijn weg
vervolgen.
Toen ik weer naar huis fietste, begon ik er meer over na te denken. Het
klopt wat wijze mensen zeggen: waar je ook bent op de wereld, er zijn
altijd wel mensen met een goed hart. Het maakt niet uit of het
allochtone jongens zijn of moslima's.
Dit vond ik vooral verbazingwekkend: die vrouw met hoofddoek was toch
een moslima? In Nederland heb ik eens meegemaakt dat ik een vrouw met
hoofddoek de hand wilde schudden op een cursus. Zij glimlachte naar mij,
maar zij weigerde mijn hand te schudden. 'Ik ben Moslim', zei ze. Ik
herinnerde mij dat er inderdaad een stroming is in de Islam, die vrouwen
verbiedt mannen aan te raken waarmee ze geen familieband hebben.
Maar deze vrouw met hoofddoek, die zo snel mijn arm greep en mij
overeind hielp, bleek er toen niet over te peinzen. Zij zag een oude man
die viel en hulp nodig had, dus stak zij haar moslimhand uit om deze
oude man te helpen.
Toevallig ben ik ook Moslim, maar die vrouw kon niet zeker weten of ik
ook Moslim was. Maar voor haar was het feit dat er iemand hulp nodig had
belangrijker. Zij vroeg zich niet eerst af of deze man in nood familie
was of niet! Deze gebeurtenis laat het hoge moraal zien van een
Marokkaanse moslima met hoofddoek.
En het allochtone schoolkind dan? Zo snel stak hij zijn hand uit voor
een oude man. Zo spontaan hielp dit kind een gevallen oude man.
Misschien zou dit kind niet zo gehandeld hebben, zonder juiste opvoeding
thuis en op school.
Waarom vind ik deze zaak van twee allochtonen nou zo belangrijk?
Het komt door bepaalde pers, elites inclusief politici, die niet zelden
een racistische houding aanneemt. Zij nemen deze houding aan om meer
stemmen te werven voor de verkiezingen. Zij schreeuwen graag dingen
zoals: "Onze mensen eerst!". Ook gaan er geruchten dat veel criminelen
allochtoon zouden zijn. Dit is een leugen, het rijmt niet met de
realiteit. Zij zijn druk bezig met hun racistische campagnes tegen de
allochtoon, tegen hun die als vreemdelingen beschouwd worden. Zelfs als
ze geboren en getogen in Nederland zijn en de taal beheersen.
* * *
*(Lampiran)*
*IBRAHIM ISA ? -- CATATAN PARTIKELIRAN ?*
*Rabu, 16 September 2009**
*---------------------------------*
*Anak Sekolah 'Allochtoon'*
*dan Wanita Muslim Ber-Jilbab*
Beberapa waktu yang lalu, hari Kemis, aku mengalami hal yang samasekali
diluar dugaanku. Tapi bangga juga sebagai orang 'allochtoon' di Belanda.
Memang betul, yang akan kuceriterakan ini ada kaitannya dengan seorang
anak sekolah atau 'bocah' 'allochtoon'. Dan, seorang wanita yang juga
'allochtoon', serta ber-jilbab. Di Belanda, menurut catatan CBS ?
Jawatan Statistik Pusat ? warganegaranya terbagi atas dua kategori. Satu
yang disebut '*autochtoon'* ? yang bapak-ibunya kelahiran Belanda. Dan
satu lagi, yang disebut '*allochtoon', y*ang salah satu dari orangtuanya
kelahiran asing. Bisa bulé, yang imigran, yang putih, hitam,
sawo-matang, dan kuning sipit. Di Holland arus rasisme dan anti-orang
asing khususnya orang asing yang berwarna, apalagi yang Muslim, cukup
keras. Meskipun minoritas, tapi sangat vokal. Mereka membeda-bedakan
warganegara, antara yang 'autochoon' dan yang 'allochtoon'. Maka
menimbulkan perdebatan yang sering-sering sengit sekali.
Bagaimana tidak menimbulkan perdebatan sengit? Warganegara dibagi-bagi
atas dua katagori begitu. Katakanlah, ada yang a s l i , yaitu yang
autochtoon. Mereka itu menganggap dirinya lebih berhak untuk berdiam di
tanah Belanda, karena 'ke- asli- annya' itu. Lalu, ada yang bilang,
kalau begitu perumusannya, bagaimana dengan Beatrix itu, Ratu Kerajaan
Belanda. Menurut penggolongan itu, jadinya Beatrix tergolong
'allochtoon'. Bukankah bapaknya, yaitu Pangeran Bernhard, asalnya
warganegara Jerman??? Tambahan lagi, suami Ratu Beatrix, yaitu Pangeran
Clause almarhum, tadinya juga warganegara Jerman. Tambah lagi: Putra
Mahkota, Pangeran Willem Alexander, anaknya Ratu Beatrix kawin dengan
warganegara Argentina. Wah,wah, wah, lalau kemana mau dikatagorikan
kewarganegaraan putri-putri Willem Alexander dan istrinya Maxima. Apakah
beliau itu, 'autochtoon', ataukah lebih tepatnya, 'allochtoon'? Kan jadi
repot sendiri! Ulahnya CBS bikin macam-nacan katagori penduduk. Mungkin
bukan begitu maksudnya! Dimaksudkan secara adminstratif saja
membagi-bagi demikian itu.
OK-lah! Sekarang ini, kita tidak memperdebatkan tentang 'allochtoon' dan
'autochtoon'. Apakah benar yang 'autochtoon' itu adalah yang
asli-Belanda, dan oleh karena itu lebih berhak tinggal di Belanda.
Sedangkan yang 'allochtoon' itu adalah pendatang, jadinya semacam
'non-pri' menurut istilah zaman Orba di Indonesia dulu.
Tidak, kita tidak diskusi mengenai soal ini. Barangkali lain kali saja!
Baca terus!
* * *
Kuteruskan cerita PARTIKELIRAN ini. Pagi itu cuaca cerah. Matahari
memancarkan sinar hangatnya. Ada sedikit angin sejuk. Tak ada hujan.
Cuaca yang ideal, fikirku. Enak sekali untuk bersepeda.
Jadi, aku ingin bersepeda ke klinik gigi memenuhi 'pengaturan' dokter.
Jarak rumah kami ke klinik gigi itu tak seberapa. Tidak sampai
seperempat jam bersepeda sudah sampai. Naik bus juga bisa. Tapi dari
rumah harus jalan kaki dulu. Kira-kira sepuluh menit ke halte-bus.
Menantikan bus berikutnya. Beberapa menit saja. Terkadang, kalau
waktunya kebetulan tidak nge-pas, terpaksa nunggu sampai 10 menit.
Walhasil, aku fikir, lebih baik bersepeda saja. Sehat! Pernah dokter
bilang: Antara naik mobil dengan berkendaraan umum, pilihlah kendaraan
umum. Kalau bisa bersepeda itu lebih baik. Jalan kaki adalah yang paling
baik. Itu paling sehat, kata dokter.
* * *
Untuk menghemat waktu, bersepedalah aku ke dokter gigi.
Pada suatu perempatan, jalan sepeda yang khusus itu memotong jalan
mobil. Di situ ada 'stoplicht'. Lampu pengatur lalu-lintas, menentukan
siapa yang boleh jalan lebih dulu. Siapa yang harus tunggu. Kebetulan
lampu merah menyala pada 'stoplicht'. Jadi aku harus berhenti. Turun
dari sepeda, menunggu sampai menyala lampu hijau.
Biasanya bila menghentikan sepeda dan turun, caranya, aku mengangkat
kaki kananku kebelakang. Menyentuh tanah, sepedapun terhenti. Aku turun
dari sepeda. Tapi kali ini cara aku berhenti dan turun dari sepeda,
lain. Aku turun dari sadel langsung meluncur ke depan menjejakkan kaki
ke tanah. Celaka . . . . . .! Selangkanganku tertahan batang sepeda,
sehingga kedua kaki tidak mantap jejak ke tanah. Berdiriku jadi labil
sekali. Dan . . . . . aduh mak, aku jatuh terjerembab! Saat itu baru
terkilas di fikiran . . . memang tubuh ini sudah tidak seperti dulu
lagi. Sudah 'senior'! Berani-beraninya masih ingin bersepeda. Nyatanya
memang masih mampu bersepeda. Cuma kali ini saja agak sial.
Terjerembab ke tanah, aku terjatuh total. Masih untung, tak ada bagian
kaki atau tangan yang patah. Inilah orang Indonesia namanya. Sudah jatuh
terjerembab di jalan masih merasa u n t u n g . Karena tak ada yang cidera.
Tapi aku sulit bangun. Masih terduduk di tanah. Nah, ketika itulah
terjadi yang diluar dugaanku . . . . . . Seorang anak sekolah
'allochtoon' yang kebetulan ada disisiku sedang menunggu lampu hijau,
segera memegang lenganku. Ia mencoba mengangkat badanku. Tentu tidak
bisa. Beratku 75 kg. Anak itu umurnya kita-kira 11 tahun. Tetapi
cepatnya ia berreaksi memegang tanganku mengagumkan. Ia bertanya
keadaku: Gaat het meneer? Apa engak apa-apa tuan? Anak sekolah yang
'allochtoon' itu tidak mungkin jadi tumpuanku untuk berdiri dari jatuhku.
Ini yang lebih-lebih diluar dugaanku: Seorang wanita berjilbab, Muslim
asal Marokko, melihat anak itu tidak mampu mengangkatku, segera
mencengkam lenganku yang sebelah satunya. 'Gaat het wel meneer?, katanya
sambil membantu aku berdiri. Dua orang: Satu anak sekolah 'allochtoon'
dan yang satunya adalah wanita berjilbab asal Maroko, berdua mengangkat
aku berdiri. Baru aku bisa bangkit. 'Hartelijk dankt, hartelijk dankt',
kataku. Dan aku meneruskan jalan ke klinik dokter gigi, yang letaknya
beberapa puluh langkah di seberang situ. Setiba di klinik, aku minta
pada asisten dokter selembar plester. Jariku luka dan berdarah karena jatuh.
Ketika kembali pulang bersepeda, aku memifikirkan terus. Memang benar
kata orang-orang bijak bahwa, di dunia ini, kapan saja selalu ada
orang-orang yang baik hati. Tidak peduli apakah dia itu anak-anak
'allochtoon', ataukah perempuan Muslim yang berjilbab.
Yang mengherankan ialah: Bukankah wanita berjilbab tadi itu adalah
seorang Muslim? Di Belanda sini pernah terjadi, ketika aku hendak
menyalami seorang wanita berjilbab pada suatu kursus, ia tersenyum saja.
Tetapi menolak menjabat tanganku. Saya Muslim, katanya. Aku ingat,
memang ada aliran Islam, yang melarang wanita bersentuhan dengan priya
yang bukan muhrimnya. Yang tidak ada hubungan kekeluargaan.
Tetapi, wanita berjilbab yang cepat sekali memegang lenganku dan
membantu aku berdiri itu, rupanya tidak berfikir ke situ lagi. Ia
melihat ada orangtua yang terjatuh dan perlu dibantu. Maka ia ulurkan
tangan Muslimatnya dan membantu orang tua ini.
Kebetulan aku juga Muslim. Sesungguhnya belum tentu wanita itu tau bahwa
aku juga Muslim. Yang penting baginya, ada orang yang perlu dibantu,
maka ia ulurkan tangannya. Tidak mempersoalkan lagi, apakah orang yang
perlu bantuannya itu, muhrimnya, atau bukan! Kasus ini menunjukkan moral
tiggi di kalangan perempuan berjilbab Muslim asal Maroko.
Anak sekolah yang 'allochtoon' itu, lho. Begitu sigapnya ia mengulurkan
tangan membantu orantua yang memerlukannya. Seperti spontan saja anak
itu membantu orangtua yang terjatuh. Tidak mungkin anak itu bisa
bertindak demikian, tanpa ada latar belakang pendidikan di rumah maupun
di sekolah.
Mengapa dua kasus 'allochtoon' ini kuangkat sedemikian rupa? Soalnya:
Karena tidak jarang sementara pers, elitenya, termasuk politisi di
Belanda, bersikap rasisa. Mereka begitu itu, demi lebih banyak
memperoleh suara dalam pemilu. Mereka suka menyerukan isu: 'Dulukan
'orang-sendiri'. Disas-suskan juga bahwa banyak kriminil berasal dari
warga yang 'allochtoon'. Tentu itu bohong. Tidak sesuai dengan kenyataan
Mereka sibuk melakukan kampanye rasisme anti yang 'allochtoon', anti
yang dianggapnya asing, meskipun mereka itu lahir dan dibesarkan di
Belanda dan berbahasa Belanda baik.
* * *
[Non-text portions of this message have been removed]
SASTRA-PEMBEBASAN, wacana sukasamasuka sastrakitakita
No comments:
Post a Comment