Kolom  IBRAHIM ISA
Sabtu, 23 Maret 2013
--------------------

--  MENSOSIALISASIKAN PELANGGARAN HAM BERAT DI INDONESIA . . . .

--  MELALUI RILIS FILM DOKUMENTER  "THE ACT OF KILLING" . . . . .

--  SUATU KEGIATAN YANG PATUT DIHARGAI . . . .

*    *    *

Bung Djie y.b.,

Bermanfaat sekali Bung mengedit dan menyiarkan berita-berita seperti ini.

Sangat informatif untuk teman-teman Belanda yang belum tahu atau yang misinformed mengenai situasi sekitar "Peristiwa 1965"   . .. dan situasi pemahaman mereka tentangperiode ini di Indonesia.

Bukankah sampai dewasa ini pemerintah Indonesia  m a s i h   ...  BELUM MAU MENGAKUI KEJAHATAN HAM BERAT, yang berlangsung ketika itu? Bukankah para "jagal" seperti Anwar Congo dkk, --  masih dianggap "pahlawan".

Bukankah sikap ini setali tiga uang denganmereka-mereka yangmendesakkan kehendaknya agar SUHARTO DINOBATKAN JADI PAHLAWAN NASIONAL?

*    *

Hari ini, saya mengirimkan berita ini ke banyak kawan-Belanda saya.


Trima kasih atas kiriman Bung tsb.
Suatu kegiatan yang BRAVO!

* *    *

----------------

**Op 22-3-2013 19:32, k.djie schreef:
*

* Subject:**Act of Killing op Nederlandse TV (links)   http://www.nrc.nl/breedbeeld/2013/03/22/kijken-het-verhaal-achter-een-miljoe

n-doden-in-indonesie/#more-453725

  http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded

&v=THh1krqYwo4#!

Correspondent Elke Schouten over de film

http://omroep.vara.nl/media/219093
Kijken: het onderbelichte verhaal achter een miljoen doden in Indonesië

act_of_killing_rechthoek_w460

door Annemarie Coevert

De documentaire The Act of Killing   van Joshua
Oppenheimer gaat over de communistenjacht in Indonesië in 1965-66, de
zwartste bladzijden uit de geschiedenis van het land. In Indonesië is de
schokkende film met veel moeite te bekijken, in Nederland is deze in de
bioscoop te zien.

http://cdn.teads.tv/img/ir/mention_nl.png

  De moord op de honderdduizenden communisten wordt in de documentaire
besproken op een manier die tot een paar jaar geleden totaal onbespreekbaar
was. In Indonesië kun je niet zomaar een kaartje kopen voor de film. Je moet
eerst uitvogelen wanneer een zeldzame voorstelling gehouden wordt. Dan moet
je je via Facebook aanmelden. Alleen een officiële op naam gestelde
uitnodiging verschaft toegang tot de filmzaal.

Om die reden is de invloed van de documentaire in het land zelf nog beperkt.
De Engelstalige krant Jakarta Globe schat dat er sinds de première ruim 260
besloten voorstellingen zijn gehouden met in totaal tienduizend bezoekers,
oftewel 0,004 procent van de Indonesiërs.

Buiten Indonesië vestigt de documentaire de aandacht op een van de
gruwelijkste moordpartijen uit de moderne geschiedenis. De film ging
gisteravond in Nederland première op het Haagse filmfestival Movies That
Matter   en tourt de komende weken
door het land. Gisteravond gaf gisteravond in Pauw en Witteman uitleg over
de film.

De moordenaars vertellen zelf wat er gebeurde

Welke schokkende feiten legt de documentaire precies bloot? Onze huidige
correspondent Melle Garschagen wist de film te bekijken en schrijft er
vandaag in NRC Handelsblad over:

"Oppenheimer legt bloot dat de communistenjagers geen helden zijn die het
jonge Indonesië hebben behoed voor de gevolgen van een gevaarlijke
ideologie. Op verbluffende wijze laat hij de aanstichters van het geweld een
beeld van henzelf schetsen. Het waren verveelde gangsters die moordenaars
werden door mensen af te slachten zonder enige vorm van bewijs of proces.

De mannen die de gruwelijkheden pleegden werden actief gesteund door
maatschappelijke organisaties die in een functionerende maatschappij
tegenwicht zouden moeten bieden aan dit soort heksenjachten.

Oppenheimer heeft het over een miljoen slachtoffers: 'Het is een van de
ergste massamoorden van de twintigste eeuw, samen met de pogroms in de
Sovjet-Unie, de nazimoorden tijdens de Tweede Wereldoorlog en de maoïstische bloedbaden in de vroege jaren vijftig'."

The Act of Killing gaat over geschiedenis, maar toont ook een duistere zijde van de Indonesische samenleving die nog steeds relevant is: massahysterie, zo vervolgt Garschagen:

"Hoe diep de moordenaars ook graven, een echt antwoord op de vraag waarom ze deden wat ze deden geven ze niet. Indonesië-expert Schwarz noemt dit 'the beast within'. Nog steeds steekt dat beest, weliswaar in bescheiden vorm, zijn kop op."

Geplaatst in:

Algemeen

Lees meer over:

documentaire
Indonesië
The Act of Killing, gisteren in première in Den Haag, is een schokkende film over een Indonesisch bloedbad. In Jakarta is hij alleen te zien op verzoek.

Horror, maar dan waargebeurd
Hoofdpersoon Anwar Congo (rechts) toont in de film hoe hij rond 1965
eigenhandig honderden communisten doodde. Jakarta.

Dooronze correspondent Melle Garschagen  | pagina 12 - 13

Het kan wel, op zijn Indonesisch met een sateetje bij Bioskop Blitzmegaplex
in Jakarta naar de documentaire The Act of Killing kijken. Eenvoudig is dat
niet. De documentaire van de Amerikaan Joshua Oppenheimer over de
communistenjacht in Indonesië in 1965-66 ligt gevoelig, omdat de zwartste
bladzijden uit de Indonesische geschiedenis worden behandeld op een manier
die tot een paar jaar geleden totaal onbespreekbaar was. Daarom moet je
eerst uitvogelen wanneer een van de zeldzame voorstellingen wordt gehouden.
Dan moet je je via Facebook aanmelden. Alleen een officiële uitnodiging op
naam verschaft toegang tot de filmzaal.

Oppenheimer laat zien dat de communistenjagers geen helden zijn die het
jonge Indonesië hebben behoed voor de gevolgen van een gevaarlijke
ideologie, waar Vietnam en Cambodja wel voor vielen. De Amerikaanse
documentairemaker laat op verbluffende wijze de daders van het geweld een
beeld van henzelf schetsen. Het waren verveelde gangsters, die moordenaars
werden en mensen afslachtten zonder enige vorm van bewijs of proces. De
mannen die de gruwelijkheden pleegden, werden actief gesteund door
maatschappelijke organisaties die in een functionerende maatschappij
tegenwicht zouden moeten bieden aan dit soort heksenjachten, zo blijkt uit
de documentaire. Oppenheimer laat een hoofdredacteur van een krant op
Sumatra aan het woord die vertelt hoe hij op zijn typemachine op de
redactiezaal verhoren afnam. Als hij overtuigd was dat het een communist
betrof, gaf hij een seintje aan de moordenaars dat de executie voltrokken
kon worden.

Buiten Indonesië vestigt de documentaire de aandacht op een van de
gruwelijkste moordpartijen uit de moderne geschiedenis. Oppenheimer heeft
het over een miljoen slachtoffers. Een rapport van de CIA houdt het op
driehonderd- tot vierhonderdduizend doden, zo schrijft Indonesië-expert Adam Schwarz in zijn boek A Nation in Waiting. "Het is een van de ergste
massamoorden van de twintigste eeuw, samen met de pogroms in de Sovjet-Unie, de nazimoorden tijdens de Tweede Wereldoorlog en de maoïstische bloedbaden in de vroege jaren vijftig", aldus de Amerikaanse veiligheidsdienst.

In Indonesië zelf is het effect van de documentaire beperkt. De Engelstalige krant Jakarta Globe schat dat er sinds de première ruim 260 besloten voorstellingen zijn gehouden met in totaal tienduizend bezoekers. Op een bevolking van 248 miljoen inwoners betekent het dat 0,004 procent van de Indonesiërs de film heeft gezien. Discussies over de documentaire blijven beperkt tot de Engelstalige of intellectuele media. Politici en
regeringsfunctionarissen reageren terughoudend. Op de vraag of de
bekentenissen van hoofdrolspelers als Anwar Congo reden zijn om vervolging
in te stellen, antwoordde de Indonesische advocaat-generaal vorig jaar dat
hij de film niet had gezien en eerst de wet wilde bestuderen.

Het is lastig voor de schokkende en prachtig gefilmde documentaire van
Oppenheimer om het geldende discours over communisten bij te stellen.
Indonesië is een jong land. Nog geen 20 procent van de bevolking is ouder
dan 50 en heeft de massamoorden bewust meegemaakt, terwijl de bevolking op
school wel massaal de onder Soeharto geldende anticommunistische doctrine
ingepeperd heeft gekregen.

Na de val van het autocratische regime in 1998 en de democratisering van
Indonesië is de officiële retoriek getemperd. Maatschappelijk wordt
communisme nog steeds maar mondjesmaat geaccepteerd, waardoor het voor
slachtoffers moeilijk blijft over de verschrikkingen te praten.

Oppenheimer laat dit zien in een scène waarin twee van de gangsters, die
bezig zijn een film te maken over hun daden, in een buurt op zoek gaan naar
figuranten. Niemand wil voor communist spelen, zegt een van hen. Dat komt
doordat ze hier vroeger allemaal communisten waren, antwoordt Anwar Congo.
Vijftig jaar later blijft de argwaan bestaan.

The Act of Killing gaat over geschiedenis, maar toont ook een duistere zijde van de Indonesische samenleving die nog steeds relevant is: massahysterie. Hoe diep de moordenaars ook graven, een echt antwoord op de vraag waarom ze deden wat ze deden geven ze niet. Indonesië-expert Schwarz noemt dit 'the beast within'. Nog steeds steekt dat beest, weliswaar in bescheidener vorm, zijn kop op. Gisteren werd in Bekasi, een voorstad van hoofdstad Jakarta, een katholieke kerk met bulldozers verwoest omdat er geen vergunning voor het gebouw was. Een deel van de lokale islamitische bevolking moedigde de vernieling aan. Ze scandeerden leuzen en maakten de katholieken uit voor ongelovigen. Bekijk sommige scènes uit de film van Oppenheimer en je weet hoe dat er ongeveer uitziet.

Dit artikel werd gepubliceerd inNRC Handelsblad op Vrijdag 22 maart 2013,

pagina 12 -- 13 (Buitenland)

*