IBRAHIM ISA - Tjrék . . . Tjrék . . voor AMNESTY INTERNATIONAL

IBRAHIM ISA
--------------
Februari 2007

Tjrék . . . Tjrék . . Tjrék . . .
FONDSWERVING voor AMNESTY INTERNATIONAL

'Een beroep doen op het geweten' in Winkelcentrum Amsterdamse Poort..

De woorden 'fundsraising' of 'fondswerving' zijn te mooie woorden voor het werk dat ik deze morgen deed voor ongeveer twee uren lang. Meer geschikt is de benaming die mijn vrouw Murti gaf aan mijn werk, toen zij voor ik het huis verliet, vroeg: "Yah, (mijn huisnaam in familiekring, wat 'Ayah' of vader betekent) wanneer, ga je 'ngetjrék-ngetjrék' voor Amnesty International. "Ngetjrék, ngetjrék, het fondswerving op de straten en het plein op het Winkelcentrum Amsterdamse Poort. Wat ongeveer vijftien minuten lopen van mijn flat, 'Haag en Veld 76' ligt. Zij noemt 't 'ngetjrék - ngetjrék . . . . in nabootsing van het geluid van de munten wanneer die in de bussen van harde plastiek van Amnesty International geworpen worden.

'Tjrék, tjrék, tjrék . . . . immers wat binnen gegeooid wordt zijn pas punten , 10 cent, 20 cent, 50 cent Euro en soms één of twee Euros.

Dien middag stond ik daar van 12.30 tot 14.30 uur geld in te zamelen. Geen één die er papiergeld, hoe klein ook, die van 5 Euro bijvoorbeeld, in mijn busje liet glippen. Toch was ik niet teleurgesteld. Helemaal niet! Ik vond het leuk een praatje te maken met hen, die langs mij en mijn busje kwamen lopen: Uw bijdrage meneer, mevrouw. Voor Amnesty International!!

Het waren er niet veel, maar zij gaven hun gift met een bewogen hart en een glimlach op hun lippen. Onder hen waren blanken, zwarten, een Indonesische vrouw, studenten, twee gesluierde Islamitische vrouwen. Ik was tevreden met hun aandacht. Een feit is dat zij hebben leren kennen wie wat het Amnesty International is en doet.

Samen hebben wij op de mensen die er langs kwamen, een beroep gedaan en hun aandacht opgewekt, opdat zij hun beurs openen en geven wat ze kunnen missen in naam van de MENSELIJKHEID. Op de gledbusjes van Amnesty Internaional stond in het Hollands 'Geef voor vrijheid'. In het Engels stond ook de woorden geschreven: AMNESTY INTERNATIONAL SUPPORT OUR FIGHT FOR HUMAN RIGHTS.

Voor mij persoonlijk, is het niet zo belangrijk, hoeveel geld wij uiteindelijk bij elkaar hebben kunnen verzamelen. Belangrijk is dat mensen weten, dat er altijd mensen, vrijwillgers zijn die aandringen op aandacht, en betrokkenheid bij het probleem van de mensenrechten. Op de noodzakelijkheid te vechten tegen elke schending van de mensenrechten, hoe klein ook. Hoe in deze wereld het schenden van Mensenrechten nog zo buitengewoon ernstig is. Van Azïe tot het Midden OOsten. Van Latijns Amerika, van de USA tot Noord Ierland, van Burma of Mianmar tot Pakistan.

* * *

Op de Amsterdamse Poort staan om geld in te zamelen voor Amnesty , is niet iets wat ik me pas voor de eerste keer doe.

Een paar jaar geleden was ik één van een groep van vier, van de Groep 195, Amsterdam, die deze activiteiten ondernam. Allemaal waren het blanke jongeren. Wij waren best tevreden over het bedrag die wij toen opgehaald hadden. Wat mij betreft, staan in 't midden van de straat, vóór de winkels en de banken voor het collecteren van fondsen ten behoeve v/d activiteiten van Amnesty International wat inderdaad nodig is, is het voornaamste. Belangrijker is, dat de samenleving weet, dat Amnesty International onophoudelijk haar activiteiten en inspaningen verbinden heeft met het doel de verwezenlijking v/d mensenrechten in de wereld.

* * *

De Amnesty afdeling Nederland hoort tot die afdelingen die goed bij haar kas zitten. Dit jaar bedraagt de post uitgaven van AI Nederland een totaal van - schrik niet - 21,3 millioen Euro. Buitengewoon, dacht ik in mijn hart. Nederland is inderdaat een rijk land. AI- Nederland heeft een groot aantal niet bindende donateurs. Geweldig, zoals AI Nederland het geld van de Nederlandse overheid weigert te ontvangen. Zodat het niet gebonden is aan het politik beleid van de regering.

De campagne, die AI Nederland voert voor de fondswerving begon op 12 Februari 2007. Raad eens, hoe groot het aantal activisten telden die deelnam in de aktie van deze fondswerving? Niet minder dan 20.000 vrijwillegers. Inderdaad is de betrokkenheid van de Nederlandse samenleving bij deze humanistische akties geweldig. De Nederlanders die bekend staan om hun 'zuinigheid' toch wanneer het echter om het 'goede doel' gaat, geen moment twijfelen om hun geld uit te geven.

De bijdrage van AI Nederland aan het International Secretariaat in London bedraagt niet minder dan 5,2 millione Euro. Dit betekent 24% van het totaal van alle uitgaven. Allerlei acties en campagnes werd 4,9 millioen Euro besteed of 23%van het totaal aan uitgaven. Niet weinig zijn de uitgaven voor onderzoek en studie van mensenrechten schendingen in de verschillende landen. Onder anderen Acheh, Papua en Oost Timor, in het bijzonder toen dat land nog bezet werd door het Indonesicshe leger tijdens de Nieuwe Orde (Orba).

* * *

Het waren de twee van ons van Amnesty Amsterdam die dus in het Winkelcentrum Amsterdamse Poort stonden. Die andere activisit was een blanke, Mw Paver. Ik ken haar maar pas. Een vrouw van ongeveer zestig jaar. Dus jonger dan ik. Het waren dus een oma en een opa die daar op Winkelcentrum Amsterdamse Poort fondsen voor Amsterdam stonden in te zamelen. De volgende Woensdag zal ik hier weer staan. En waarschijnlijk ook Mw Paver. Een beroep doen op het geweten van mensen die zich betrokken voelen met humanitaire activiteiten, en daarom hun financiële steun aan Amnesty willen geven.

* * *

Opzettleijk heb ik de huidskleur van deze ene Nederlandse activist genoemd: Bulé -- Blank! Waarom? Al heel lang voelde ik mij als een lid van AI Nederland (sinds 1978) niet helemaal lekker. Altijd is er die vraag in het diepste van mijn hart: De majoriteit van de bewoners van Amsterdam Bijlmer zijn allochtonen Nederlandse burgers, met een zwarte huid . . . . . Waarom . . . . Waarom vindt deze demografische situatie geen weerspiegeling in de groep Amnesty van de afdeling Zuidoost (Bijlmer). Sinds de oprichting van Groep 195 in Amsterdam Z.O. (Bijlmer) herinner ik mij, was één lid van onze groep die afkomstig was van Ghana, geen blanke. Hij was nog geen één jaar lid, toen hij verdween. Sinds dien, voor zover ik het mij herinner, is er nooit meer een lid van de groep geweest met een gekleurde huid die activist was.

Ik probeerde deze voor mij onbegrijplijke situatie te analyseren. Tot vandaag is het mij niet gelukt een antwoord te vinden. Wanneer ik op bepaalde tijden als Amnesty International mijn activiteiten naar de kerken van Amsterdam Bijlmer verplaats, merk ik op dat de majoriteit van de kerkgangers Christenen van vershcillende stromingen, allochtonen Nederlanders zijn. Dus, Nederlanders met een zwarte of bruine huid, geen blanken. Het is duidelijk, dat ze sterk religieuse overtuiging vertegenwoordigen. Toch waarom tonen zij zich zo weinig betrokken bij de activiteiten van een mensenrechten organisatie als de Amnesty International. Is het een kwestie van tijd? Of van begrip?

Het zelfde geldt voor de jaarlijkse algemene leden vergadering van Amnesty International, dat ik gewoonlijk bijwoon. Het aantal geen-blanken leden aanwezig, schrik niet . . . kan je of je vingers van één hand tellen. Terwijl, niet weinig van hen, die niet Nederlandse burgers zijn, die zich hoogst waarshijnlijk voor goed zich in Nederland gevestigd hebben. Is het niet dat zij afkomstig zijn van Derde Wereld landen? Zij zijn naar Nederland gekomen, om het . reden van de mensenrechtenschending vervolging door de regeringen van hun land. Zij zijn naar Nederland gekomen om bescherming te zoeken, asiel aan te vragen, vijheid te zoeken. Echter, nadat zij bescherming, vijheid en rust vonden, waarom is het, dat zij geen enthousiasme of betrokkenheid tonen t.o.v. activiteiten ter verdediging van de Mensenrechten in de wereld? Terwijl in de meeste landen, de schending van mensenrechten nog altijd een ernstig probleem, vertegenwoordigen, tot heden ten dage. Over ther algemeen weten zij dat in veel landen, voornamelijk in Derde Wereld landen, de zware schending van mensenrechten nog steeds plaats vinden. Ook in de z.g. ontwikkelde landen, bestaan nog verschillende manifestatie van disccriminatie en andere soorten schendingen van mensenrechten.

Neem mijn eigen land, Indonesië. Tot en met vandaag heeft de regering de kwestie van de ernstige schending van mensenrechten in de 1965 affair nog niet in behandeling genomen. Toen meer dan één millioen onschuldige burgers afgeslacht werd door de overheid onder de beshuldiging en laster verwikkled te zijn in de 'G30S' (30 September Beweging) en lid te zijn van de PKI (Indonesische Communistische Partij) en haar 'onderbouw' massa organisatie. Zelfs verdacht Komunisten te zijn of een supporter van President Sukarno Tot de dag vandaag worden nog ongeveer 20 millioen familieleden van ex-politieke gevangenen van de Nieuwe Orde gediscrimineerd en door de samenleving geisoleerd.

Niet alleen dat aan zware sechendingen van mensenrechten in het verleden geen aandacht vordt gegeven, ook recente gevallen worden in de doof pot gestopt. Zoals de moord of Munir, een mensenrechten activist in Indonesië; de gebeurtenissen van Mei 1998, de bestorming van het PDI kantoor in Menteng, e.a. Al deze laatse gevallen ook wat de laatste zaak betreft, namelijk de moord op de mensenrechten activist, Munir, de dader ervan is nog niet opgepakt.

* * *

Ik ben al meer dan twintig jaar lid van de Amnesty Nederland en neem nog steeds deel aan de verschillende activiteiten van de Amnesty. Dit betekent echter niet dat ik geen kritiek heb t.a.v. Amnesty International. Ik ben de indruk neit kwijt dat Amnesty International tot nu toe weinig gedaan heeft om het lot van mijn kameraden in Indonesië dei het slachtoffers zijn van de wreedheid en de zware schendingen van mensenrechten van de Nieuw Orde regiem; het lot van meer dan twintig millioen families, leden van ex-gevangenen van de 1965 affair, die nog steeds te lijden van wie hun goede naam en hun burger-en politieke rechten nog niet gerehabiliteerd zijn.

Hoe iriterend en hoe onrechtvaardig is het standpunt van sommige mensenrechten organistaties en activisten met hun eeuwigdurende goedkope argumenten, dat het slachtoffer gelden van een gebeurtenis dat al zo lang tot het verleden behoort, dat het daarom zo moeilijk is er nog wat aan te doen en andere absurde redenen, die allemaal het doel hebben onderzoek in het probleem van de slachoffers van de grootste schendingen van mensenrechten in Indonesië, in de ijskast te stoppen.
Tot ik zelf zover ging, dat ter gelegenheidg van de 40-jarige herdenking bijeenkomst voor de 1965 affairs in het gebouw v/d IISG in Amsterdam waar ook andere leden van Amnesty International waren, ik de volgende vraag stelde: 'Is het gebrek aan aandacht in het lot van de slachtoffers van de 1965 affairs, mischien het gevolg van het feit dat de meeste slachtovvers communisten en andere linksgeorienteerden zijn?

Probeer U even in te denken, stel dat het slachtoffers geen Communist of Links was, dat het regiem van het betreffende land waar de schending van mensenrechten plaats vond toevallig een Communistisch of Links georienteerde land was, zou dan de reactie en de activiteiten als een gevolg daarom van bepaaldee mensenrechten organistatie en hun activisten in het buitenland, in het bijzonder dat van Westers landen, niet geweldig zijn? Met veel ophef verdedigen zij de mensenrechten van de slachtoffers, terwijl zij scherpe kritiek lanceerden naat het betrokken regiem, het zelfs veroordelen. Ik moet eerlijk toegeven dat els dit inderdaad het geval is, de internationale mensenrechten beweging zich schuldig maakt aan een eenzijdige houding Zij gebruiken 'twee maaaaten' ten aanzien van de kwestie van de schending van mensenrechten.

Ik was verbaasd dat toen niemand reageerde oop mijn vraag.
* * *
IBRAHIM ISA
------------------
Woensdag, 28 februri 2007


AFRONDING VAN DE CAMPAGNE
TJRÉK, TJRÉK, CRÉK . . . . VOOR DE AMNESTY INTERNATIONAL NED.

Gister middag, motregen! Waar geen eind aan schijn te komen. Zonder ophouden . . sinds de morgen. De klok aan de muur wijst al naar 03.30 s'middags. Ik heb een ontmoeting met Mw Simone Leclerck, lid van de AI en coordinator van de fondsweving voor Amsterdam Zuidoost, bij haar thuis in Maldenhof No 273. Er waait een sterke en harde wind . . . Je hebt extra kracht nodig om op je fiets vooruit te kunnen komen. Niets aan te doen. Met de paraplu in de rechterhand, en de ander met een stevige greep om de stand van de fiets . . . zo komje toch vooruit. Mijn beide benen peddelen zo krachtig mogelijk. Toevallig loopt de weg naar de streek waar ik zijn met, een beetje op. Niet net, maar toch zwaar genoeg voor een 'manula' (iemand op leeftijd) van mijn leeftijd. Ik denk, hja, op mijn leeftijd, dat ik nog het lef heb op de fiets regen en wind te trotseren .

Tot hoe lang nog? Zeggen de oude wijze mensen: zolng de kars nog brandt, hoe klein ook den vlam, laat 't maar blijven branden . . . . Hoe klein ook de glans die het uitstraalt, het betekend zo veel om de duisternis te doorbreken!

In Indonesia, toen ik tegend e dertig liep, en in Cairo, te meer toen ik in China werkte, ben ik nog nooit in zulk hondenweer als gistermiddag, op mijn fiets, ook als een tak van sport. Maar in Nederland, in Amsterdam Z.O. heb ik regen en wind en in de kou, getrotseerd o de fiets.

Waarom doe ik dit?

Niets anders dan voor het werk of te maken in Amsterdam ZO, waar ik in betrokken ben in verband met de campagne fondswerving van één week voor Amnesty Nederland. Het geld verzameld in de bus van Amnesty moet ik overdragen aan campagne coordinator voor Amsterdam ZO: Mw Simone Leclerk is klaar om de collectanten te ontvangen. Naast mij was ook een zekere Mw Margriet Berger. Met ons drieen openden wij de collecte-bussen, om het geld verzamelde te tellen. Van mijn colledte-bus kon ik Euro 74,90 neertellen. Dit is het resultaat van twee uur staan in Winkelcentrum Amsterdamse Poort.

De bus van Mw Margriet bracht Euro 89,50 op. Toen ik een blik wierp op de lisjt van de totale gelden verzameld door ons, mij willigens van Amnesty, zag ik dat wij een totaal van Euro 859,50 verzameld hadden. Volgens mij niet slecht. Het resultaat van de operatie in enom het station Bijlmer Arena, bezoekeen van huis tot huis, in de Winkelcentrum Holendrecht, in Winkelcentrum Reigersbos. Echter, Mw Simoe vindt, dat gezien het aantal inwoners van Amsterdam ZO dat niet weinig is, zou er meer ogehaald kunnen worden.

Wat mij betreft, ik ben tevreden, dat de activisten van Amnesty in Amsterdam ZO, zoveel hebben kunnen ophalen. Zij hebben dat in hun vrije tijd gedaan. Zij, zoals in het geval van de dames Simone en Margriet, zijn geen werklozen. Zij zijn werkers of in andere activiteiten verwikkeld. Wat zij gedaan hebben is volkomen vrijwilleg en uit . . ., om iets te doen, hoe klein of winig mook, voor eendoel dat je eervol acht

Voor het doel, de in werking stelling van de MENSENRECHTEN. Ik heb het al eens gezegd dat tijdens die ene week, minstens 20.000 mannen en vrouwen in heel Holland, vrijwillig de verschillende plaatsen waar maar veel mensen zijn, hebben doorkruist, geld hebben verzameld voor de activiteiten van de humanistische instelling Amnesty International.

In mijnvorige column, met het zelfde thema voor de fondswerving voor AI, heb ik uigelegd met welk doel Amnesty International het geld verzameld. Natuurlijk om haar activiteiten te kunnen bekostigen. DE STRIJD TEGEN SCHENDING VAN MENSENRECHTEN IN THE WORLD. De Verdediging, de consolidatie van de activiteiten, intensiveering van de Mensenrechten. Dat het zich verspsreidt over alle landen. Een eervolle doel, maar niet makkelijk te bereiken.

Daarvoor is nodig de capaciteit om the organiseren, overrediings -- en overtuigingkracht, fondsen, het kunnen samenwerken met allerlei stromingen en overtuigingen, geduld en voldoende fondsen.

TGerwijl ik daat sta om een beroep te doen op de voorbijgangers, om hun aandacht en betrokkenheid te geven, an de actie ter verdediging van de MENSENRECHTEN, blijven sommigen stilstaan en terwijl zij hun beurs openen, de vraag stellen wat eigenlijk is AI en war doet het . Ik geef dan zo kort mogelijk een uitleg. Mischien is het nuttig om nogmaals uit te leggen wat de princiepes zijn die nagestrijd worden door de Instelling in Beweging in het Buitenland Amnesty International.

Kort en goed: Amnesty International is een wereld beweging die actief betrokken is in de bervordering van alle Mensenrechten samengevat in The Universal Declaration of Human Rights en andere internationale overeenkomnsten en afspraken. A.I. voert in het bijzonder campagne voor de vrijlateing van prisoners of conscience (gewetensgevangenen); garandeert een rechvaardig en tijdig techtgeding voor politieke gevangenen; het afschaffen van de doodstraf, marteling en all wrede handelingen van gavangenen; een eind maken aan politieke moorden en verdwijningen; het bestrijden van de schending van de mensenrechten van oppositie groepen.

De volgende informaties zouden mogelijk van nut zijn voor de lezers:

AI heeft ongeveen één miljoen leden en supporters in 162 landen en regios. Hun activiteiten omvatten van af demonstraties in het openbaar tot campagnes van het schrijven van brieven, om te beginnen over de opvoeding in Mensenrechten tot het voeren van fondswerving campagnes door middel van het organiseren vam concerten; van af het lanceren van individueele oproepen over speciale onderwerpen tot globale campagnes over bijzondere gevallen.

Op het ogenblik zijn er in de wereld 8000 Amnesty groepen, waar onder locale groepen van jeugd of studenten, en professionele groepen in meer dan 80 landen. Veel van deze groepen werken op lange termijn voor meer dan 7 000 prisoners of conscience en andere slachtoggers van de schending van Mensenrechten. Ongeveen 80.000 mensen zijn betrokken bij het werknet Actie Pressie op Amnestie om oproepen t mobiliseren names personen wiens levens of situatie is ernstig gevaren verkeren.

Organiseren van acties met het doel het stop zetten van enstige overtredingen t.o.v. physieke en psychosen geweldpleging, het besrijden van geweldpleging, het bestrijden van overtredingen t.a.v. het recht van vrijheid een geloof aan te hangen in the recht om voor je mening uit te komen, zo ook het recht tegen discriminatie. Alle actviteiten en acties van AI
hebben het doel het te bevorderen van alle Mensenrechten.Dt

Het zijn bovernstaande principen van Mensenrechten die ik geprobeerd heb uit te leggen aan iedere supporters van de AI.

Bovernstaande principes van de AI zijn waarachtig en rechtvaardig en worden geschraagd door verscheidene lagen van de samenleving in all landen in de wereld.

Wij moeten echter niet vergeten dat de toepassing van deze prinsipes verre van makkelijk is en dat partijdigheid het lang niet onmogelijk is of althans de neiging daat toe. In veel gevallen hangt het ook af van wie van Amnesty verantwoordelijk is voor een bepaald beleid. Immers, de leden van AI bestaan uit Linksen en uit Rechtens. Er zijn die progressief zijn, maar er zijn ook concervatieven.

Ten tijde van de 'Koude Oorlog' werd AI becrtiseerd en beschuldigd door bepaalde kringen dat het geinfiltreerd en gebrukt geworden door de CIA of de KGB - agenten. zich laten gebruiken, om onder het mom van verdediging van mensenrechten, socialistische of communistische regiems aan te vallen.

Aan de andere kant, vordt er van een richting, critisch en en aanmerking gemaakt, dat agenten van de KGB en de Sovyet Unie Amnesty gebruiken, om Amerika en de bondgenotetn aan de kaak te stellen. De Nieuwe Orde van Generaal Suharto, bijvoorbeeld
beshuldigd AI te zijn geinfiltreerd door G30S en PKI mensen om de Nieuwe Orde in een slecht dag en licht te plaatsen.

De Nieuwe Orde regiem is zeer verbolgen over het beleid van AI, o.a. over de adoptie van Munir, die vanwege de beshuldiging betrokken te zijn in G30S, de doodstraf kreeg.

* * *